WYLUZOWANA – taaa.. jasne

Luz bluz i akcept jest – tak to się może wydawać z perspektywy bloga. Walnęłam 38 kilo w dół, jestem szczuplejsza i życie stało się łatwiutką bajką. No bo przecież lepiej wyglądam i wszyscy mnie uwielbiają. I ja sama siebie też.

Coż… jeśli kiedykolwiek miałaś problemy z akceptacją siebie, to wiesz, że to nieprawda. Można między bajki wsadzić stwiedzenie, że zawsze jest zajebiście. Głowa jednak lub swoje schematy i dobrze wie, gdzie i do czego się przyczepić. Są chwile, kiedy wymyśla mi irracjonalne bzdury pt. mam coś za duże, coś za małe, coś obwisłe. Wkręcam się w to i cały dzień do bani. Potem szukam sposobów jak to naprawić – wkręcam się w to i znowu cały dzień do bani.

Potem znowu wracam do siebie i łapię się na tym, że takie myślenie jest bez sensu i przecież mam to sobą. Ameryka odkryta na nowo. Aha no i co to było jeszcze? Miałam nie jeść słodyczy 😛 Miałam i się złamałam. Trudno się mówi i żyje się dalej.

Jaka jest więc różnica między akceptacją a nie? Taka, że te chwile się zdarzają, a nie trwają na okrągło. Nie mam doła dzień w dzień, nie świruję zapijając smutki colą, zagryzając nutellą i milką. I w zasadzie akceptuję, że te chwile się zdarzają, bo wiem, że miną. Cóż, jestem tylko człowiekiem 😉